نفوذی بزرگ، موریانه‌ی مخرب و پنهان قدرت

به گزارش تهران رسانه ؛ عبدالکریم پورکیان احمدآبادی نوشت؛ متن حاضر به شکلی بی‌پرده و عمیق، پرده از روی دو نوع نفوذی برمی‌دارد: نفوذی کوچک و نفوذی بزرگ. اما اگر بخواهیم شفاف‌تر و الهام‌بخش‌تر به این تفاوت نگاه کنیم، باید بگوییم نفوذی بزرگ، نه یک جاسوس ساده، بلکه یک معمار پنهان خیانت است؛ کسی که بدون رد و نشانی آشکار، بنای استراتژیک یک کشور را از درون می‌پوساند.
نفوذی کوچک: خیانت آشکار، زخمی سطحی
نفوذی کوچک را می‌توان به یک خنجر از پشت تشبیه کرد. او با دسترسی به اطلاعات محرمانه، جزئیات را به دشمن می‌رساند. کار او شبیه مین‌گذاری یا خرابکاری در سیستم‌هاست. وقتی او افشا می‌شود، زخم هرچند دردناک، اما سطحی است و می‌توان آن را ترمیم کرد. او شاید اطلاعات دوستان وطن را به دشمن بدهد یا تاکتیک‌های عملیاتی ما را لو دهد. اما تأثیر او محدود به افشای اطلاعات است و مسیر اصلی را تغییر نمی‌دهد. او را می‌توان دید، شناسایی کرد و متوقف ساخت.
نفوذی بزرگ:
ریل‌گذار پنهان، سرطان مهلک
اما نفوذی بزرگ، داستان دیگری است. او خنجر نیست، بلکه یک موریانه است؛ موریانه‌ای که به آرامی و بی‌صدا، زیر پایه‌های اصلی یک سیستم حکومتی یا یک ملت را می‌تراشد. او نیازی ندارد جاسوسی کند یا حتی با دشمن تماس مستقیم داشته باشد. او خود یک شخصیت مؤثر می‌شود یا در ذهن تصمیم‌گیرندگان کلان نفوذ می‌کند.
وظیفه او تحریف واقعیت‌ها و جابه‌جا کردن جای دوست و دشمن است. او استراتژی‌های دلخواه دشمن را به شکلی موذیانه در برنامه‌های ملی جا می‌اندازد و سیاست‌های کلان را به نفع دشمن شکل می‌دهد. این فرد نه تنها اطلاعات غلط به خودی‌ها می‌دهد، بلکه جدول اولویت‌ها را وارونه می‌کند. او دوستان را از واقعیت غافل می‌کند و دشمنان را در چشم آن‌ها کوچک یا دوست نشان می‌دهد.
تصور کنید، نفوذی کوچک به دشمن می‌گوید کدام پل را منفجر کند، اما نفوذی بزرگ آنچنان در ذهن مسئولان نفوذ می‌کند که آن‌ها خودشان تصمیم می‌گیرند پل‌ها را با هزینه‌ی خودی بسازند و سپس آن‌ها را برای عبور دشمن آماده کنند! این همان ریل‌گذاری است که متن به آن اشاره می‌کند. او در ذهن تصمیم‌سازان خرابکاری می‌کند، نه در سامانه‌های فیزیکی. او به جای افشای اطلاعات ما به دشمن، خودش دست به افشاگری می‌زند تا اهداف شوم خود را پیش ببرد.
این نفوذی، امیدهای کاذب در دل دوستان می‌کارد و به دشمنان آرامش خاطر می‌دهد. او توانمند را ناتوان و ناتوان را توانمند جلوه می‌دهد و تمام ذهنیت تصمیم‌گیری یک سیستم را بر پایه گمان واهی بنا می‌نهد.
پاشنه‌ی آشیل نفوذی بزرگ:

ظاهربینی و جهل
نفوذی بزرگ بذر خود را در بستر ظاهربینی و سادگی می‌پاشد. او در قلب افراد ساده‌دل ریشه می‌دواند و با پیچیده کردن حقایق، آن‌ها را به سمت اهداف خود می‌کشاند. به همین دلیل است که او را بایداز جاسوس بدتر دانست؛ زیرا جاسوس به دشمن خبر می‌رساند، اما نفوذی بزرگ کاری می‌کند که دوستان خودمان، دانسته یا ندانسته، به نفع دشمن حرکت کنند. این یک خیانت عمیق‌تر و پنهان‌تر است که تشخیص آن بسیار دشوارتر از یک جاسوسی ساده است.
شناخت این نوع نفوذ و مقابله با آن، نیازمند هوشیاری عمیق، تحلیل‌گری دقیق و عدم سطحی‌نگری است. زیرا سالوس، بدتر از جاسوس است. این نفوذی، نه تنها به جسم یک کشور، بلکه به روح و فکر آن آسیب می‌زند.