تأثیرگذاری فیلم های اجتماعی بر افکار عمومی

به گزارش تهران رسانه ؛ یادداشت حسین چناری، مدیر کالج بین المللی ابن سینا گرجستان به بهانه اکران فیلم سینمایی آنها مرا دوست داشتند.
فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» به تهیه کننده گی اجرائی «ایرج رحمانی » یک فیلم هنری ، تجربی و اجتماعی است که در ایران تولید شد.
این فیلم با روایتی غیرخطی و استفاده از نمادها و استعاره‌ها، تلاشی برای بازنمایی تجربیات شخصی، اجتماعی و فرهنگی در جامعه امروزی ما میباشد. فیلم داستانی درونی و پیچیده دارد که با مخاطب به شکل غیرمستقیم ارتباط برقرار می‌کند. این فیلم روایتگری داستانی از جامعه میباشد که درون خود هزاران حرف ناگفته را به بیننده منتقل میکند . در زیر به چند نکته بارز این گونه فیلم های اجتماعی میپردازیم .

فیلم‌های اجتماعی به دلیل ارتباط مستقیم با مسائل واقعی جامعه و بازتاب چالش‌ها، مشکلات و امیدهای مردم، می‌توانند تأثیرات عمیق و همه‌جانبه‌ای بر جوامع بگذارند. این آثار به واسطه‌ی قدرت بالای سینما در ترکیب تصویر، صدا، روایت و احساسات، به شیوه‌ای تأثیرگذار به نقد اجتماعی می‌پردازند و به مخاطبان فرصتی می‌دهند تا از دریچه‌ای تازه به مشکلات و ناهنجاری‌های جامعه خود بنگرند.
اینجا به چند تاثیر مستقیم اینگونه فیلم ها بر جوامع میپردازیم

1. آگاهی‌بخشی و طرح مسائل پنهان

یکی از اصلی‌ترین نقش‌های فیلم‌های اجتماعی، طرح مسائل و معضلاتی است که شاید در زندگی روزمره کمتر به آن‌ها توجه شود یا از دید عمومی پنهان بمانند. این فیلم‌ها می‌توانند مسائل پیچیده‌ای مانند فقر، نابرابری، تبعیض، فساد، خشونت، مهاجرت، و آسیب‌های اجتماعی را با زبانی تصویری و ملموس به نمایش بگذارند و مردم را نسبت به آن‌ها آگاه کنند. برای مثال، فیلم‌هایی که به مسائلی چون فقر یا تبعیض نژادی می‌پردازند، می‌توانند در تغییر نگاه مردم به این مشکلات تأثیرگذار باشند.

2. تأثیرگذاری بر افکار عمومی و تغییر نگرش

فیلم‌های اجتماعی با نمایش تصویری ملموس از واقعیت‌های اجتماعی، قادرند مخاطبان را تحت تأثیر قرار داده و نگاه آن‌ها را نسبت به موضوعات مختلف تغییر دهند. این فیلم‌ها ممکن است احساس همدردی، همدلی یا خشم نسبت به نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌های اجتماعی ایجاد کنند. به عنوان مثال، فیلمی که به مشکلات کودکان کار یا مهاجران غیرقانونی می‌پردازد، می‌تواند با برانگیختن احساسات مخاطبان، آن‌ها را به درک عمیق‌تری از این مسائل برساند.

3. الهام‌بخشی برای تغییرات اجتماعی

فیلم‌های اجتماعی علاوه بر نقد و تحلیل وضعیت‌های موجود، می‌توانند الهام‌بخش تغییرات اجتماعی نیز باشند. آن‌ها با نشان دادن نتایج مثبت مبارزه با نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها، ممکن است مردم و نهادهای اجتماعی را به اقدامات فعالانه‌تر تشویق کنند. برخی فیلم‌های اجتماعی حتی با به تصویر کشیدن نمونه‌های موفق از تغییرات اجتماعی، به عنوان انگیزه‌ای برای حرکت‌های جمعی و فردی عمل می‌کنند.

4. ایجاد گفتمان و دیالوگ اجتماعی

فیلم‌های اجتماعی اغلب به عنوان ابزاری برای آغاز بحث‌ها و گفتمان‌های مهم در جامعه عمل می‌کنند. آن‌ها مسائل را به میان مردم و رسانه‌ها می‌کشند و فضایی برای بحث و تبادل نظر در مورد آن‌ها فراهم می‌کنند. این گفتمان می‌تواند از سطح شخصی و خانوادگی شروع شده و به عرصه‌های عمومی و سیاسی گسترش یابد. چنین فیلم‌هایی حتی می‌توانند سیاست‌گذاران و رهبران جامعه را وادار به توجه به مسائل و مشکلات اجتماعی کنند.

5. نقد سیاست‌ها و ساختارهای اجتماعی

فیلم‌های اجتماعی می‌توانند ساختارهای قدرت، سیاست‌های ناعادلانه، و نظام‌های اجتماعی را به نقد بکشند. آن‌ها می‌توانند به شیوه‌ای غیرمستقیم و گاهی نمادین به نقد سیاست‌های دولتی، نظام آموزشی، نظام قضایی و حتی باورهای فرهنگی بپردازند. چنین فیلم‌هایی با نشان دادن نواقص و آسیب‌های سیستم‌ها، می‌توانند به اصلاحات و تغییرات در سیاست‌ها و ساختارها کمک کنند.

6. افزایش همدلی و درک متقابل در جامعه

یکی از جنبه‌های مهم فیلم‌های اجتماعی این است که به مخاطبان کمک می‌کنند تا تجربه‌های متفاوت زندگی افراد دیگر را درک کنند. این فیلم‌ها می‌توانند روایت‌های افرادی را که در حاشیه جامعه قرار دارند یا با مشکلات خاصی مواجه هستند، به تصویر بکشند و باعث افزایش همدلی و درک متقابل در جامعه شوند. به این ترتیب، آن‌ها می‌توانند از شکاف‌های اجتماعی کاسته و به همبستگی اجتماعی کمک کنند.

7. تأثیر بر تغییر قوانین و سیاست‌ها

برخی فیلم‌های اجتماعی چنان تأثیری بر جامعه گذاشته‌اند که موجب تغییر در قوانین و سیاست‌های رسمی شده‌اند. این فیلم‌ها با ایجاد فشار اجتماعی بر دولت‌ها و نهادهای تصمیم‌گیرنده، آن‌ها را مجبور به بازنگری در قوانین یا اتخاذ سیاست‌های جدید کرده‌اند.

به عنوان مثال، در برخی کشورها فیلم‌های مرتبط با مسائل حقوق بشر، خشونت علیه زنان یا حقوق کودکان توانسته‌اند جنبش‌های اجتماعی ایجاد کرده و منجر به تصویب قوانین حمایتی شوند.

8. رشد فرهنگ اعتراض و مقاومت

فیلم‌های اجتماعی گاهی به عنوان منبع الهام برای جنبش‌های اعتراضی و اجتماعی عمل می‌کنند. آن‌ها می‌توانند فضایی برای بیان نارضایتی‌ها و اعتراضات اجتماعی فراهم کرده و نقش مهمی در گسترش فرهنگ اعتراض و مقاومت در برابر نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها ایفا کنند. این فیلم‌ها می‌توانند احساس قدرت و مشارکت اجتماعی را در مردم افزایش دهند و آن‌ها را به حرکت‌های جمعی وادار کنند.

جمع‌بندی:

بنابراین، فیلم‌ها به عنوان یک ابزار فرهنگی، می‌تونن به طور مستقیم و غیرمستقیم در بهبود شرایط اجتماعی نقش داشته باشن.

فیلم «آنها مرا دوست داشتند» به کارگردانی «پیمان حقانی» یک فیلم هنری و تجربی است که در سال ۱۳۹۵ در ایران تولید شد. این فیلم با روایتی غیرخطی و استفاده از نمادها و استعاره‌ها، تلاشی برای بازنمایی تجربیات شخصی، اجتماعی و فرهنگی است. فیلم داستانی درونی و پیچیده دارد که با مخاطب به شکل غیرمستقیم ارتباط برقرار می‌کند.

نقطه قوت این فیلم از نظر بنده بشرح زیر است :

1. سبک بصری منحصر به فرد: فیلم از قاب‌بندی‌های دقیق و استفاده از رنگ‌ها برای خلق فضایی خاص بهره می‌برد. این سبک بصری، حس و حال فیلم را به خوبی انتقال می‌دهد و توانسته از نظر زیبایی‌شناسی تمایز ایجاد کند.

2. کاربرد نمادها و استعاره‌ها: فیلم از عناصر نمادین مختلفی استفاده می‌کند که هرکدام لایه‌های معنایی خاص خود را دارند. این جنبه از فیلم باعث می‌شود که مخاطب پس از تماشای آن نیاز به تأمل و تفکر بیشتری داشته باشد.

3. روایت غیرخطی: داستان فیلم به شکلی غیرخطی روایت می‌شود، که به برخی از مخاطبان کمک می‌کند تا تجربه جدیدی از سینما کسب کنند. این سبک روایت همچنین به درک بهتر پیچیدگی‌های روانی شخصیت‌ها کمک می‌کند.

به طور کلی، «آنها مرا دوست داشتند» فیلمی است که مخاطبان خاص خود خواهد داشت و بیشتر برای کسانی مناسب است که به سینمای تجربی و مفهومی با توجه به فرهنگ و ساختار های جامعه امروزی علاقه‌مندند. فیلم به دلیل سبک هنری خود ممکن است برای عموم مخاطبان چالش‌برانگیز باشد، اما برای کسانی که به دنبال تجربه‌ای متفاوت در سینما هستند، می‌تواند اثری ارزشمند باشد.