وجب به وجب تهران کوچک من

به گزارش تهران رسانه ؛ شماره بیست‌ونهم ماهنامه سه‌نقطه (مکتوب طنز [+ جد] فارسی) منتشر شد و روی پیشخان مطبوعات آمده است.

این شماره به مدیران تراز و مدیریت در سطوح کلان کشوری اختصاص داده شده و مطالب مرتبط با آن در پرونده‌ای با عنوان «مدیریت تراز» گردآوری شده‌اند. در صفحات آغازین مجله چنین آمده است: «این شماره سه‌نقطه تقدیم می‌شود به کلیه رئیسان، مدیران، فرماندهان، جانشینان، سرپرستان و سایر راس‌های مثلث بوروکراسی، که با عملکرد خود این فرصت را در اختیار ما قرار دادند.»

در آغاز سه‌نقطه ۲۹، علی آینه‌ور در مطلبی با نام «راز بقا» شطحی بر سیستم و سازمان و مدیریت زده است. پس از او امرالله احمدجو چراغ اول کرسی آزادنویسی را روشن کرده و فصل جدید قصه‌های دهکده را تحت عنوان «این از مطلّاری‌های بلانسبت و آن هم از کولیوایی‌های بلانسبت‌تر» برایمان تعریف می‌کند. سیداکبر میرجعفری در «چیزهایی درباره قورمه‌سبزی» حقایق کمتر شنیده شده‌ای را از این غذای پرطرفدار به اشتراک می‌گذارد. سپس در مطلب «پدر، پسر، و مردی از قزوین» افشار مقدم سری جدید ماجراهای سونای سعادت‌آباد را روایت می‌کند. و در آخر فصل کرسی آزادنویسی شماره ۲۹ با مطلبی از میلاد ملاعبدالوهاب تحت عنوان «بوی ماه مهر از آغاز آذر» به پایان می‌رسد که نویسنده در آن دیدگاه دانش‌آموزان و دانشجویان را درباره حضوری شدن مدارس و دانشگاه‌ها مطرح می‌کند.

«زیر آوار حقیقت، میان اتاق مدیرعامل و قرن» نام نخستین مطلب پرونده این شماره است که مریم حسن‌نژاد در آن مفهوم مدیریت را واکاوی می‌کند و به سؤال‌های عجیبی درباره آن پاسخ می‌دهد. مهدی شریفی در «ترازوی مدیریت و مدیران تراز» به شرح شاخص‌های مدیریت تراز در یک نظام مقدس می‌پردازد. مریم نظام‌دوست در یادداشتی با نام «ایفاد مراتب جهت همین‌جوری» تمام ویژگی‌هایی را که از یک انسان مدیر می‌سازد برمی‌شمرد. علی علیزاده در «زیرپایی چوبی و جامهری ثامن» چند توصیه انگیزشی بومی‌سازی‌شده برای مدیران کشور ارائه می‌دهد. «بینگو، مدیر شما حاضر است» عنوان مطلب هانیه صالحی است که در آن هر آنچه را که یک مدیر واقعی باید داشته باشد از سر تا پا بررسی می‌کند. رضا سعیدی ورنوسفادرانی در مطلب «طیف قهوه‌ای از پررنگ تا بدرنگ» راهکارهای مناسب برای زیست موفقیت‌آمیز مدیریتی را از خلال چند نگاه مختلف بیان می‌کند. در مطلب «مرجع الدوَل و پاراف با خودکار چهاررنگ» سیدمحسن امامیان ادبیات مدیریتی را به بوته‌ی تحلیل می‌برد. «جای مهر و داغ عشق» نام مطلب فاطمه خسروانی است که در آن رنج‌ها و لذت‌های [حلال] توأمان مدیر بودن شرح داده شده. محمد صمدی در یادداشت «از پاساژ مهستان تا باب‌همایون» روزنوشت‌های یک مدیر جوان را به رشته تحریر درآورده است. و در پایان بخش پرونده سیدمصطفی موسوی در مطلب «تکیه بر چارمیخ سست» مدیران دولتی و خصوصی و خصولتی و کلاً هرچی که هست را مورد خطاب قرار می‌دهد و چیزهای مهمی به آنها می‌گوید.

نیمخط شماره ۲۹ را که بخش کمی تا قسمتی جدی سه‌نقطه است نفیسه رحمانی در سه قسمت مختلف نوشته است. «مدیر فقط باشد، کارآمدی و این سوسول‌بازی‌ها چیست؟» عنوان قسمت اول است که نویسنده در آن توضیح می‌دهد یک مدیر تراز بطور کلی و جزئی باید چگونه باشد. در قسمت دوم تحت عنوان «ای مدیر! جان من کمی انسان باش»، نویسنده یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین مکتوبات حوزه‌ی شیوه‌نامه‌های مدیریتی را مرور می‌کند. و در قسمت پایانی نیمخط این شماره مطلبی با نام «درود درود درود، درود بر مدیرتر» می‌خوانیم که سعی شده در آن به این سوال مهم که «مدیرهای ایرانی از کدام دسته آمده و به کدام رسته می‌روند؟» پاسخی درخور داده شود.

تهرانشهر این شماره را هادی مقدم‌دوست با مطلبی تحت عنوان «وجب به وجب تهران کوچک من» کلید می‌زند که در آن از نسخه شخصی تهران کوچک خودش برایمان می‌گوید. پس از آن سعید بیابانکی در یادداشت «ابرمفهومی به‌نام ترمینال جنوب» روایت سال‌های دور و نزدیک خودش را به‌عنوان یک غیرتهرانی در مواجهه با پدیده ترمینال جنوب تعریف می‌کند. و در پایان عطیه همتی در یادداشتی با نام «شبیه کوچه پس‌کوچه‌های نارمکم» به سراغ تناقض‌های فرهنگی زندگی در نقاط مختلف تهران می‌رود.

ماهنامه سه‌نقطه با همکاری هنرمندان فاطمه فهیمی، فاطمه چاوشی، نفیسه رحمانی، حامد رضوی، سیدمحمد صاحبی، محمد صمدی، نیلوفر بختیاری، فاطمه خسروانی، راحله حاجیان‌دوست و سایر دوستان و آشنایان، و به مدیرمسئولی امید مهدی‌نژاد تولید و منتشر می‌شود. بیست‌ونهمین شماره سه‌نقطه، در ۲۰۴ صفحه و با قیمت ۶۰ هزار تومان در کتابفروشی‌ها و فروشگاه‌های آنلاین عرضه شده است.