بازاندیشی و دعوت همگان به هم اندیشی

مشکلات اساسی وکلی شهر تهران؛
1-معضل ترافیک .
2-آلودگی هوا .
3-بی قاعدگی در شهرسازی.

*دیگر مشکلات :
- آسیب های اجتماعی از قبیل وجود حدود۳۰ هزار نفر معتاد متجاهر و پرسه زدن معتادان متجاهر
- زنان خیابانی
- کودکان کار و متکدیان و اوباش در محلات و سطح شهر و از بین رفتن امنیت جانی و روانی شهروندان (که به کرات در اخبار مربوط به حوادث و نوع نگاه و اظطراب مردم شاهد آن هستیم ).

- دکل های مخابراتی و پارازیت های ارسالی جهت ماهواره :
- باتوجه به آمار صعودی بیماری سرطان در جامعه و انواع گزارشات و تحقیقات که تاثیرات عملکردمنفی این دکل ها را بر سلامتی شهروندان به ویژه زنان باردار ، کودکان تایید مینماید(میتوان نگرانی و ناراحتی عمومی را از اظهارات مردمی فهمید ).
- بی دفاع رها کردن شهر در مقابل خطرات ناشی از مخاطرات طبیعی همانند سیل و فرو نشست زمین و به ویژه زمین لرزه علیرغم شعار دادن های تکراری ."عمق فاجعه احتمالی زمین لرزه در تهران از نظر کشته شدگان و عدم امکان تردد پس از زمین لرزه به علت ریزش ساختمانها و عدم امکان کفن و دفن و شیوع بیماری های واگیر دارِ پس از آن ، برخی تحلیل گران را برآن واداشته است که از عدم امکان سکونت در شهر تهران پس از وقوع زمین لرزه احتمالی در صورت شدید بودن آن صحبت کنند". یا حتی از امکان شیوع بیماری های واگیردار پس از حادثه از شهر تهران به سرتاسر کشور و عدم امکان مقابله به علت عمق فاجعه.
بافتهای فرسوده و حادثه خیز نیز همانند بمب ساعتی برای بسیاری از مناطق تهران هشدار خطری همیشگی برای شهر به صدا در آورده است.
انواع و اقسام ساختمانهایی از قبیل ساختمان پلاسکو که درصورت بروز حادثه به تنهایی هم قابل کنترل نبوده است . در صورت بروز حوادثی همانند زلزله شهر با بروز چنین حوادثی در این قبیل ساختمانهای حادثه خیز و بی دفاع به صورت همزمان ، و تشدید شونده روبرو خواه بود . گزارشات از وجود انبوهی از اینگونه ساختمانهای حادثه خیز و بی دفاع در سطح شهر خبر میدهد که بارها تذکر دریافت نموده اند اما عزم جدی برای پی گیری عاجل و کافی وجود ندارد.
و این همه در حالیست که عملا اقدامات متناسب در حال اندیشیده شدن و بحث و بررسی نیز نمی باشد. به انتظار نشسته ایم تا سرنوشت محتوم خویش و این آرزوی خوشبینانه که انشاالله رخ نخواهد داد و اگر هم رخ دهد انشالله خداوند کمک خواهد کرد و با ریشتر پایین تری رخ خواهد داد را ببینیم.
- وجود پادگانها و محیط های نظامی بیش از حد در محیط شهری
- حاشیه نشینی و فقر و خشم گسترده و فزاینده در اطراف تهران موضوعی است که سالها مورد غفلت قرار گرفته است. موضوعی که در حوادث تاسف بار آبان ۹۸ چشم اندازی از آن قابل درک و فهم بود .
- صنایع آلاینده در اطراف تهران که نقش ایجاد و تشدید کننده در آلودگی تهران را دارند و تراکم فروشی جاه طلبانه و برج سازی های بیقاعده وضابطه در خیابان های ناتوان از تحمل بار ترافیک و تزاحم ایجاد شده از دیگر بیماری های شهر ماست .
نا امنی فزاینده و ترس و وحشت ایجاد شده در دل همشهریان تهرانی به خاطر عدم برخورد مناسب با دزدان اماکن و خودرو و همچنین زورگیران ، ناامنی روحی و روانی ناشی از آن اثرات ناشی از بی مدیریتی شهری را دو صد چندان نموده است .
* بهتر است فکر عاجلی صورت گیرد پیش از آنکه دیر شود . باید برای ایجاد امیدو نشاط در مردم و خوش کردن حال عمومی شهروندان برنامه ریزی کرد و ارزش قائل شد .
*باید ابتدا عمق اشکالات و اشتباهات را درک و قبول کرد و سپس به بررسی آنها و بررسی تجربیات دیگران در مقابله با این دست موضوعات شهری و اجتماعی پرداخت .

*باید از تکروی در تصمیم گیری ها و اصرار و لجاجت در طرح ریزی برنامه ای بدون پشتوانه علمی در اتاق های در بسته و با عقبه علمی اندک دست برداشت .
*باید اندیشمندان و صاحبان فکر و اندیشه را به دور از مسائل سیاسی وجناح بندی ، به کمک فراخواند ، "شهری که تعداد روزهای سالم در آن گاهی حتی به تعداد انگشتان دو دست هم نمی رسد احتیاج مبرم به بازاندیشی و دعوت همگان به هم اندیشی خیرخواهانه دارد"
(بدون حب و بغض).

مجتبی قلانی | کارشناس ارشد عمران ، کارشناس شهرسازی